کلمات مکنونه ۱۹

ای دوستان من

آیا فراموش کرده‌اید آن صبح صادق روشنی را که در ظلّ شجرهٴ انیسا که در فردوس اعظم غرس شده جمیع در آن فضای قدس مبارک نزد من حاضر بودید و به سه کلمهٴ طیّبه تکلّم فرمودم و جمیع آن کلمات را شنیده و مدهوش گشتید و آن کلمات این بود:

ای دوستان

رضای خود را بر رضای من اختیار مکنید

و آنــچه برای شما نخواهم هــرگز مــخواهید

و با دلهای مرده که به آمال و آرزو آلوده شده نزد من میائید

اگر صدر را مقدّس کنید حال آن صحرا و آن فضا را بنظر درآرید و بیان من بر همهٴ شما معلوم شود.

صبح صادق: فجر حقیقی، فجر ظهور

ظل: سایه، حفظ و حمایت

شجره: درخت

شجره انیسا: شجره حیات، مظهر الهی، جمال قدم

فردوس اعظم: باغ بهشت

غَرس: کاشتن نهال

طیبه: پاک، خوب، بوی خوش

تکلم: گفتگو کردن

آمال: آرزوها

صدر: سینه، ابتدا و مقدم

حضرت عبدالبهاء میفرمایند: "امّا مراد از آن فقره کلمات مکنونه یعنی "صبح صادق روشن" فجر ظهور است که حضرت اعلی تجلی فرمودند. و مراد از شجره مبارکه، جمال قدم است و مراد از آن فضا، فضای دل و جان است. و حضور خلق، عبارت از حضور روحانی است نه حضور جسمانی و ندای الهی در فضای دل و جان بلند شد و چون خلق هوشیار نشدند لذا مدهوش گشتند." ~کنز اسرار، ج ۲،ص۶۳

حضرت عبدالبهاء میفرمایند: "ای ورقه شجره حیات شجره حیات که در کتاب مقدس مذکور حضرت بهاءالله است و بنات ملکوت اوراق آن شجره مبارکه...." ~منتخباتی از مکاتیب حضرت عبدالبهاء، ج ۱، ص۵۵