کلمات مکنونه ۲۱

ای خاک متحرّک

من بتو مأنوسم و تو از من مأیوس. سِیف عصیان شجرهٔ امید تو را بریده. و در جمیع حال به تو نزدیکم و تو در جمیع احوال از من دور. و من عزّت بیزوال برای تو اختیار نمودم و تو ذلّت بی‌منتهی برای خود پسندیدی. آخَر تا وقت باقی مانده رجوع کن و فرصت را مگذار.

خاک متحرک: مقصود انسانهایی هستند که روح ایمانی ندارند.

مأنوس: انس گرفته، خو گرفته، همنشین

مأیوس: ناامید

سیف: شمشیر

عصیان: سرپیچی، اطاعت نکردن

شجره: درخت

عزّت: احترام

بیزوال: همیشگی، پایدار

ذلت: خواری

آخَر: دیگر

رجوع: بازگشت

ای خاک متحرک: "خطاب به نفوسی که در غفلت و هوی و عوالم مادی و آرزوهای نفسانی مستغرقند و خود را از قرب و لقای حضرت دوست محروم ساخته اند." ~کنز اسرار، ج ۲، ص۱۰

…بايد برخاست و ديده گشود، باشد که انوار جمال الهی بر انسان بتابد. "چه شبها که رفت و چه روزها که درگذشت و چه وقتها که به آخر رسيد و چه ساعتها که به انتهی آمد و جز به اشتغال دنيای فانی نفسی برنيامد. سعی نماييد تا اين چند نفسی که باقی مانده باطل نشود .عمرها از دست رَوَد و امور از شست.  شمع باقی بی فانوس روشن و منير گشته و تمام حجبات فانی را سوخته.  ای پروانگان بی پروا بشتابيد و بر آتش زنيد و ای عاشقان بی دل و جان برِ معشوق بياييد و بی رقیب نزد محبوب دويد." ~دريای دانش، ص ۳۱

حضرت بهاءاللّه میفرمایند: "...خورشيد بزرگی پرتو افکنده و ابر بخشش سايه گسترده با بهره کسی که خود را بی بهره نساخت و دوست را در اين جامه بشناخت..." ~لوح دنیا