کلمات مکنونه ۳۰

ای بندهٴ دنیا

در سحرگاهان نسیم عنایت من بر تو مرور نمود و ترا در فراش غفلت خفته یافت و بر حال تو گریست و بازگشت

سحرگاهان: صبحگاهان - ظهور مظاهر الهی

عنایت: لطف، توجه

مرور: گذشتن، رفتن

فِراش: بستر

غفلت: از یاد بردن، بیخبر‌

خفته: خوابیده

ای بنده دنیا: "خطاب به نفوسی که در غفلت و هوی و عوالم مادی و آرزوهای نفسانی مستغرقند و خود را از قرب و لقای حضرت دوست محروم ساخته اند." ~کنز اسرار، ج۲، ص ۱۰

"هر وقت و ساعتی از روز و شب رمز و نشانه از دوره و عصر مخصوصی از یک دیانت است چنانچه طلوع صبح در آثار این امر به ظهور حضرت اعلی در ابتدای دور بهایی تشبیه میگردد و دوران هر دیانتی به روز و یوم تعبیر میشود و دوران جمال مبارک به یوم الله نامیده شده و شدت اشراق هر ظهور به اشراق شمس در وسط النهار اطلاق گردیده و صعود مبارک به غروب شمس حقیقت تشبیه شده و ایام غیبت وحی و انتهای نزول امر الهی را شب خوانده اند... بنابراین مقدمه واضح است که مقصد از سحرگاه فجر ظهور و یا اوایل طلوع شمس حقیقت است که افراد انسانی در نهایت غفلت در بستر راحت خفته اند و گویی طلایع صبح الهی هر از چندی از سر لطف آهنگ قلوب بشری نماید و در جستجوی منزل و محل خود توجه به قلوب کند و محل نزول خود را در دست اغیار بیند و به حرم قدس رجوع نماید و لی سّر نگشاید و خجلت انسان را نپسندد." ~کنز اسرار، ج۲، ص ۱۲۲

"مرده کسی که از این باد جانبخش در این بامداد دلکش بیدار نشد." ~منتخباتی از آثار حضرت بهاءالله، ص۱۱۲

بر حال تو گریست و بازگشت: فقرات متعددی از کلمات مکنونه فارسی در شرح بیوفایی قلوب انسانی به عهد ابدی است و در اکثر مواقع لسان قدم بر این عهدشکنی و بیوفایی و غفلت نوع بشر تأسف خورده نالان و گریان به عوالم رحمانی رجوع مینماید و با وجود مشاهده این وضع سکوت نموده و غفلت و نادانی نوع بشر را چون سری نگهداری نموده آن را نزد "جنود قدس" اظهار نمیدارد و "خجلت" بشر غفلت زده را نمیپسندد... چشم پوشی و سرّ نگهداری مظهر امر الهی سرمشق و نمونه عملی برای هر مؤمن مخلصی تواند بود که او نیز نسبت به خطایای یاران و گناهان بندگان نظر استتار و حالت چشم پوشی و گذشت را رعایت کند و این صفت الهی را در زندگی خود سرمشق قرار دهد و به این اصل که در کلمات حضرت مسیح و در این دور مبارک نازل شده است معتقد و عامل باشد که اگر او در این دنیا از گناه دیگران بگذرد و چشمپوشی نماید خداوند رحمان و رحیم نیز در آن عالم با نظر ستر و استتار به اعمال او نظر خواهد کرد." ~کنز اسرار، ج۲، ص ۱۲۲