کلمات مکنونه ۳۳

ای برادر من 

از لسان شکرینم کلمات نازنینم شنو و از لب نمکینم سلسبیل قدس معنوی بیاشام، یعنی تخمهای حکمت لدنّیم را در ارض طاهر قلب بیفشان و به آب یقین آبش ده تا سنبلات علم و حکمت من سرسبز از بَلدهٔ طیّبه اِنبات نماید.

لسان: زبان، سخن

نازنین: دلربا

سلسبیل: آب شیرین و گوارا، نام چشمه ای در بهشت

لدنی: فطری، ذاتی

حکمت لدنی: علم لدنی، علم الهی و ذاتی مظاهر مقدسه الهیه - علمی که تحصیلی و کسبی نباشد.

ارض: زمین

طاهر: پاک

یقین: دانستن امری بدون شک

سنبلات: گیاه و گل سنبل

بلد: زمین

طیب: پاک ، پاکیزه

اِنبات: رویاندن گیاه

"هوالابهی، ای بنده جمال قِدم در جمیع امور متوسل به حیّ قیوم شو و متوکل به ربّ ودود، قلب انسان تا اعتماد بر حضرت یزدان ننماید راحت و آسایش نیابد..." ~گنجینه حدود و احکام، ص ۷۵

"وقتی انسان قلبش از سرچشمه محبت سیراب گردد آنوقت این محبت به دیگران نیز سرایت میکند و سبب تقلبی نفوس می شود و این همان دانه های حکمت است که سرسبز شده و هه از آن بهره مند می گردند و انعکاس آن در عالم بشری جلوه گر خواهد شد..." ~مؤانست، ص ۱۳۰