کلمات مکنونه ۳۶

ای پسر تراب 

حکمای عباد آنانند که تا سمع نیابند لب نگشایند، چنانچه ساقی تا طلب نبیند ساغر نبخشد و عاشق تا به جمال معشوق فائز نشود از جان نخروشد. پس باید حبّه‌های حکمت و علم را در ارضِ طیّبهٔ قلب مبذول دارید و مستور نمائید تا سنبلات حکمت الهی از دل برآید نه از گِل.

تراب: خاک، زمین

حکما: دانایان، دانشمندان - مفرد: حکیم

عباد: بندگان - مفرد: عبد

سمع: گوش

ساقی: آب یا شراب دهنده

فائز: فاتح، نائل، رستگار

ساغر: جام یا ظرفی که در آن شراب مینوشند

حبه: دانه

ارض: زمین

طیبه: بوی خوش، پاک، مطهر

مستور: پوشیده

مبذول: بخشیده شده، عطا گردیده

حضرت بهاءالله میفرمایند: "...تا سمع نیابید لب نگشائید و تا ارض طیبه مبارکه مشاهده نکنید بذر حکمت را ودیعه نگذارید. القاء کلمه الهی وقتی است که سمع و بصر مستعد باشند و همچنین ارض... ارض جَرَز لایق انبات نه و سمع شِرک لایق اصغاء کلمه توحید نه." ~لوح اتحاد