کلمات مکنونه ۳۸

ای پسر روح

 

قفس بشکن و چون همای عشق در هوای قدس پرواز کن و از نفس بگذر و با نَفَس رحمانی در فضای قدس ربّانی بیارام.

هما: مرغ خوب، پرنده ای افسانه ای که دیدار آنرا نشانه سعادت و اقبال میدانند.

قدس: پاک و منزه

نفس: روح، جان

نَفَس: دم، روش و طریقه

ربانی: منسوب به رب، الهی

بیارام: آسوده خاطر شو، بخواب

مقایسه عالم محدود مادی و عوالم نامحدود روحانی (قفس - همای عشق)

"ای بندگان اگر از بدایع جود و فضلم که در نفس شما ودیعه گذارده ام، مطلع شوید البته از جمیع جهات منقطع شده به معرفت نفس خود که نفس معرفت من است پی برید و از دون من خود را مستغنی ببینید..." ~آیات الهی، ص ۱۰۸

در مورد چگونگی آزادی از قفس این عالم "...انسان باید از قفس تن پرواز نماید، روح محض شود، زیرا جسم قفسی است که انسان را به مشکلات عظیمه اندازد اسیر طبیعت کند و به هر دردی مبتلا نماید. اما چون انسان عادات جسمانی را خرق نماید از هر قیدی آزاد شود چه که قوای جسمانیه جاذب عالم طبیعت است، لهذا باید قوۀ روحانی این زنجیر را بگسلد. به مجرد فکر این مقام حاصل نشود، قوای طبیعیه همیشه انسان را جذب میکند. چشم منجذب مناظر خوش نماست. گوش منجذب نغمات است و قلب متوجه به لذائد و شهوات. انسان ثروت دارد باز میخواهد، زیرا منجذب عالم طبیعت است. اسباب معیشت دارد باز هم میطلبد. پس باید قوۀ روحانی قالب گردد تا از این قیود آزاد شود و نجات یابد مثل مرغی که در قفس است محض دانستن اینکه در خارج هوای لطیف و فضای رحیب است، باغهای باصفا و چشمه های گواراست نجات نیابد مگر قوه ای یابد که قفس را بشکند و در فضای جانفزا پرواز نماید."~ بدایع الآثار، ج۱، ص۲۷۰