کلمات مکنونه ۵۲

ای پسران غفلت و هوی

دشمن مرا در خانهٔ من راه داده‌اید و دوست مرا از خود رانده‌اید، چناچه حُبّ غیرِ مرا در دل منزل داده‌اید. بشنوید بیان دوست را و به رضوانش اقبال نمائید. دوستانِ ظاهر، نظر به مصلحت خود، یکدیگر را دوست داشته و دارند ولکن دوست معنوی شما را لأجل شما دوست داشته و دارد، بلکه مخصوص هدایت شما بلایای لاتحصی قبول فرموده. به چنین دوست جفا مکنید و به کویش بشتابید. این است شمس کلمهٴ صدق و وفا که از افق اصبع مالک اسماء اشراق فرموده. افتحوا آذانکم لاصغآء کلمة الله المُهیمن القیّوم.

حُبّ: دوستی، دوست داشتن

رضوان: بهشت

لاجل: برای، بخاطر

لاتحصی: بیشمار، غیر قابل شمارش

اصبع: انگشت - جمع: أصابع

مالک أسماء: منظور مظهر امر الهی است.

افتحوا آذانکم لاصغآء کلمة الله المهیمن القیّوم: باز کنید گوشهایتان را برای شنیدن کلام پرودگار مهیمن قیوم.

حضرت بهاءالله میفرمایند: "... محبوب عالميان در زندان شما را به يزدان ميخواند از او بپذيريد و بلاهاى بى پايان را از براى خلاصى شما قبول نموده از او مگريزيد از دشمن دوست نما بگريزيد و به دوست يکتا دل بنديد. بگو اى مردمان به رضاى دوست راضى شويد چه که آنچه را او برگزيد اوست پسنديده ..."~ مجموعه الواح مبارکه، ص ۲۵۸

حضرت بهاءالله میفرمایند: "... حق جل جلاله از براى خود چيزى اخذ ننموده. نه از اطاعت عالم به او نفعى راجع و نه از ترک آن نقصى وارد. در هر آن طير ملکوت بيان به اين کلمه ناطق: جميع را از براى تو خواستم و تو را از براى خود..."~ آیات الهی، ج ۱، ص ۲۵