کلمات مکنونه ۵۴

ای اغنیای ارض

فقرا امانت منند در میان شما. پس امانت مرا درست حفظ نمائید و به راحتِ نفس خود تمام نپردازید.

اغنیاء: ثروتمنمدان، بی نیازان - مفرد: غنی

ارض: زمین

حضرت بهاءالله میفرمایند: "... امانت از برای مدینه انسانیت به مثابه حصن است و از برای هیکل انسانی به منزله عین، اگر نفسی از او محروم ماند در ساحت عرش نابینا مذکور و مستور است..."~ مائده آسمانی، ج ۴، ص ۱۸

حضرت عبدالبهاء میفرمایند: "... اما قضیه امانت و دیانت فی الحقیقه در این دور بدیع اعظم برهان ایمان و ایقانست... اگر نفسی به جمیع اعمال خیریه قائم ولی در امانت و دیانت ذره ای قاصر اعمال خیریه مانند سپند کردد و آن قصور آتش جان سوز شود ولی اگر در جمیع امور قاصر لیکن بامانت و دیانت قائم عاقبت نواقص اکمال شود و زخم التیام یابد و درد درمان شود مقصود آنستکه امانت عندالحق اساس دین الهی است و بنیاد جمیع فضائل و مناقبست اگر نفسی از آن محروم از جمیع شئون محروم..."~ مائده آسمانی، ج ۹، ص ۱۰۱

حضرت عبدالبهاء میفرمایند: "... فقرا هر چند در پیش خلق ذلیل هستند ولی عندالله عزیزند. فقرا امانت خداوندند و کمک به آنها خیلی مقبول. مثل آن میماند که انسان زمین تشنه را سیراب کند و یا آنکه داروئی اعظم به علیل بخشد..."~ گنجینه حدود و احکام، ص ۳۵۳