کلمات مکنونه ۵۵

ای فرزند هوی

از آلایش غنا پاک شو و با کمال آسایش در افلاک فقر قدم گذار تا خَمر بقاء از عین فنا بیاشامی.

هوی: هوس، میل و خواهش نفس

آلایش: آلودگی، ناپاکی

غنا: ثروتمندی، بی نیازی

کمال: تمام، درجه عالی هر امر مطلوب

افلاک: آسمانها - مفرد: فلک

خَمر: هر نوع شراب

خمر بقاء: شراب همیشگی، دائمی

بقاء: همیشگی، دوام

عین: چشمه

فناء: نیستی

حضرت بهاءالله میفرمایند: "... عباد را مظهر غنای خود قرار فرمودم و در جميع آيه غنا از کلّ شیء مقرّر داشتم و چون از اين آيه عظمی محتجب گشته به فقر عَرَضيّه مبتلا مانده‌اند . پس نيکوست حال اَنفسی که خود را از جميع ما سوی اللّه فارغ نمايند و به تمام همّت به جمال عزّ احديّه توجه کنند تا بدايع ظهورات قدرتيه که در نفوسشان وديعه گذاشته‌ام ظاهر و هويدا گردد و خود را غنی و مستغنی از کلّ مَن فی السّموات و الارض مشاهده نمايند . و هر نفسی که به اين مقام وارد شد به لقاء الله در نفس خود به نفس خود فائز گشته و مباد که جهّال قوم به اين کلمه تمسّک جسته ، به عرصه استکبار و غرور قدم گذارند ، چنانچه در بعضی ملاحظه شد که بعد از آنکه سالها به نغمات روح به غنای مطلق دعوت شده‌اند بالاخره از حقّ استغنا جسته‌اند ، فَنَعوذُ باللّه عن ذلک ، چه که جميع اين غنا ها از مشيّت امکانيّه ظاهر و به او راجع . زينهار که در حين ظهور به مقام و عرفان و يا به کلّ مَن فی السّموات و الارض تمسّک نمائيد و مشغول شويد و از جمالی که به حرفی جميع مَن فی السّموات و الارض را به مکمن غنا کشاند محروم مانيد . باری غنا از دونم محبوب بوده ، نه از نفسم و انقطاع از ماسوايم مطلوب ، نه از جمالم ..."~ آیات الهی، ج ۲، ص ۲۴۵