کلمات مکنونه ۶۶

ای مهاجران

لسان مخصوص ذکر من است به غیبت میالائید و اگر نفس ناری غلبه نماید به ذکر عیوب خود مشغول شوید نه به غیبت خلق من. زیرا که هر کدام از شما به نفس خود اَبصر و اَعرفید از نفوس عباد من.

لسان: زبان

ذکر: حمد و ثنای حق گفتن، دعا خواندن

غیبت: پشت سر شخصی بد گفتن

عیوب: عیبها - مفرد: عیب

ابصر: بیناتر، بصیرتر

اعرف: داناتر، آگاه تر

نفوس: اشخاص - مفرد: نفس

عباد: بندگان - مفرد: عبد

حضرت بهاءالله میفرمایند: "غیبت سراج منیر قلب را خاموش نماید و حیات دل را بمیراند." ~کتاب ایقان

حضرت عبدالبهاء میفرمایند: "بدترین خُلق انسانی و گناه عظیم غیبت نفوس است علی الخصوص صدورش از احبای الهی. اگر نوعی میشد که ابواب غیبت مسدود میشد و هر یک از احبای الهی ستایش دیگرانرا مینمود، آنوقت تعالیم حضرت بهاءالله نشر می یافت، قلوب نورانی میگشت، روحها ربانی میشد عالم انسانی سعادت ابدی می یافت. امیدم چنانست که احبای الهی به کلی از غیبت بیزار شوند و هر یک ستایش یکدیگر نمایند و غیبت را سبب نقمت الهی بدانند تا به درجه رسد که هر نفسی اگر کلمه غیبت نماید در بین جمیع احباء رسوا شود، زیرا مبغوض ترین اخلاق عیب جوئی است. باید تحری مدائح نفوس نمود نه تجسس عیوب نفوس، به قدر امکان باید از عیوب چشم پوشید و از کمال نفوس بحث کنید نه از نقايص آنها..." ~کتاب بهاءالله و عصر جدید، ص ۹۹

حضرت ولي امرالله ميفرمايند: "در حقیقت نفس دارای دو مفهوم است و یا در دو مفهوم بکار میرود. یکی نفس به عنوان هویت شخص انسان آنگونه که خداوند او را آفریده است و این حقیقت در عباراتی نظیر ‘من عرف نفسه فقد عرف ربه’ استعمال گردیده است. نفس دیگر نفس امّاره است و آن میراث مظلم و حیوانی است که همۀ ما آنرا داریم و همان طبیعت دون بشری است که میتواند به دیو موحش خودپرستی، خشونت، شهوت و غیره تبدیل گردد. این نفس امّاره است که میبایست بر ضد آن پیکار کنیم و این جنبه منفی طبیعت ماست که باید با تمام قوا بکوشیم تا آنرا آزاد سازیم..." ~نمونه حیات بهایی، ص ۳۶