کلمات مکنونه ۷۴

ای ابناء غرور

به سلطنت فانیهٔ ایّامی از جبروت باقی من گذشته‌ و خود را به اسباب زرد و سرخ می آرائید و بدین سبب افتخار می نمائید. قسم به جمالم که جمیع را در خیمهٔ یکرنگ تراب درآورم و همهٔ این رنگهای مختلفه را از میان بردارم، مگر کسانی که به رنگ من درآیند و آن تقدیس از همهٴرنگها است.

أبناء: فرزندان - مفرد: ابن

فانی: نابود شدنی، نیست شدنی

جبروت: عالم قدرت و عظمت، عالم صفات و أسماء الهی است.

باقی: جاويد، پايدار

اسباب زرد و سرخ: مقصود تعلقات دنیوی است.

خیمه: چادر

تراب: خاک

تقدیس: پاکی و پرهیزکاری، منزه گشتن از عیب

حضرت بهاءاللّه میفرمایند: "ای سلمان، بگو به عباد که در شاطی بحر قِدَم وارد شوید تا از جمیع رنگها مقدس گردید و بمقرّ اقدس اطهر و منظر اکبر وارد شوید." ~لوح سلمان

حضرت عبدالبهاء میفرمایند: "... اصل وطن قلوب است. انسان باید در قلوب توطن کند نه در خاک، این خاک مال هیچکس نیست، از دست همه بیرون میرود اوهام است لکن وطن حقیقی قلوب است." ~خطابات حضرت عبدالبهاء، ج ۲، ص ۱۱۱