کلمات مکنونه ۷۸

ای فرزند کنیز من

از لسان رحمن سلسبیل معانی بنوش و از مشرق بیان سبحان اشراق انوار شمس تبیان من غیر ستر و کتمان مشاهده نما. تخمهای حکمت لدنّیم را در ارض طاهر قلب بیفشان و به آب یقین آبش ده تا سنبلات علم و حکمت من سرسبز از بلدهٔ طیّبه اِنبات نماید.

لسان: زبان

رحمن: بسیار بخشنده، مهربان، از أسماء الهی

لسان رحمن: زبان خداوند، مقصود آیات نازله از فم مطهر مظاهر الهیه

سلسبیل: آب شیرین و گوارا، آشامیدنیهای اهل جنت

معانی: معنی ها، معنوی

سلسبیل معانی: چشمه های معنی، مقصود درک حقایق الهیه از زبان مظهر امر

مشرق بیان: محل اشراق کلام

سبحان: پاک و منزه بودن

اشراق: درخشیدن، روشن شدن، مجازاً به معنای الهام

تبیان: ظاهر نمودن و آشکار ساختن معنی، توضیح و تفسیر

شمس تبیان: خورشید آشکار، مقصود مظهر ظهور یعنی حضرت بهاءالله

من غیر سَتر: بدون پرده و پوشش

کتمان: پنهان کردن، مخفی داشتن

حکمت لدنی: علم الهی و ذاتی مظاهر مقدسه، علمی که تحصیلی و کسبی نباشد.

کنیز: حضرت عبدالبهاء میفرمایند: "ای کنیز بها، ببین چقدر عزیزی که به این خطاب مخاطب شدی قدر این عنوان بدان و به مقتضای آن در این میدان جولان کن. زیرا کنیز جمال مبارک باید در جمیع شئون و فنون و جنون عشق، ممتاز از دیگران باشد. البته چنین خواهی شد تا شوق و ذوق و ولهت در جمیع آفاق منتشر گردد و علیک البهاء الأبهی." ~ مکاتیب حضرت عبدالبهاء، ج ۷، ص ۱۱۰

حضرت عبدالبهاء میفرمایند: "... قلب انسان تا اعتماد بر حضرت یزدان ننماید راحت و آسایش نیابد. بلی سعی و کوشش، جهد و ورزش لازم و واجب و فرض و قصور و فتور مذموم و مقدوح، بلکه شب و روز آنی مهمل نباید بود و دقیقه ای نباید از دست داد... باید اعتماد بر تأییدات نمود و اتکا و اتکال بر فیوضات کرد، زیرا اگر فیض حقیقت نرسد و عون و عنایت شامل نگردد، زحمت ثمر نبخشد..." ~ مائده آسمانی، ج ۹، ص ۱۰۲